Εμφυτεύματα

Tα οδοντικά εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται εδώ και 45 περίπου χρόνια για την αποκατάσταση μεμονωμένων δοντιών, για την κατασκευή γεφυρών επί αυτών, για τη σταθεροποίηση κινητών οδοντοστοιχιών, καθώς και για ορθοδοντικούς λόγους.

Από την εποχή που διαπιστώθηκε ότι το τιτάνιο ως μέταλλο, με τη συγκεκριμένη σκληρότητα, ενσωματώνεται στο κόκκαλο του ανθρώπινου σκελετού, ξεκίνησε η χρήση του στην οδοντιατρική κλινική πράξη.

Τα εμφυτεύματα κατασκευάζονται από τιτάνιο ή κράματα τιτανίου. Η ποικιλία τους από πλευράς ποιότητας αλλά και κατασκευαστικού σχεδιασμού τους είναι μεγάλη, το οποίο συνεπάγεται και διαφορετικό κόστος.

Η επιλογή του κατάλληλου εμφυτεύματος ανήκει στον εκάστοτε κλινικό, ο οποίος αποφασίζει τόσο για τον τύπο του εμφυτεύματος που θα χρησιμοποιηθεί όσο και για τον τρόπον με τον οποίο θα τοποθετηθεί.

Το σχέδιο επιλογής και τοποθέτησης των εμφυτευμάτων καθορίζεται από τη βιοχημική εικόνα του ατόμου που θα το δεχθεί, από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του στοματογναθικού του συστήματος και, τέλος, την ψυχολογική του κατάσταση.

Κάθε άτομο που αποφασίζει να τοποθετήσει εμφυτεύματα στο στόμα του οφείλει να γνωρίζει ότι απαιτείται αλλαγή στη συμπεριφορά του σε σχέση με τον χρόνο επίσκεψής του στον οδοντίατρο για προληπτικό έλεγχο.

Είναι απόλυτα αναγκαίο να γίνει κατανοητό ότι το άτομο που για διάφορους λόγους έχασε τα φυσικά του δόντια, δηλαδή όργανα με ένα οργανωμένο σύστημα λειτουργίας και άμυνας, μπορεί πολύ ευκολότερα να αντιμετωπίσει προβλήματα με τα εμφυτεύματα εάν δεν αλλάξει πολλές πτυχές της συμπεριφοράς του (διατροφή, ύπνος, ψυχολογικό στρες, αυτογνωσία υγείας).

Η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων πρέπει να βασίζεται στο ακόλουθο πρωτόκολλο.

Αρχικά μας ενδιαφέρει η βιολογική και ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς.

Σε δεύτερη φάση, προβαίνουμε σε εκτίμηση της οστικής μάζας των περιοχών όπου θα τοποθετηθούν τα εμφυτεύματα, κάνοντας παράλληλα την απαραίτητη προετοιμασία για να εξασφαλιστούν οι ιδανικότερες συνθήκες στο στοματικό περιβάλλον.

Στη συνέχεια, είναι αναγκαία η εκτίμηση του οστού των γνάθων μέσω αξονικής τομογραφίας.

Η αξονική τομογραφία αξιοποιείται με τρεις τρόπους:

1. Τη διαγνωστική εικόνα που προκύπτει από αυτήν, με βάση την ικανότητα του γιατρού να αξιολογήσει την ποιότητα του οστού και να επιλέξει τον τύπο των εμφυτευμάτων.

2. Τη συλλογή και επεξεργασία των πληροφοριών της αξονικής από ένα πρόγραμμα σε υπολογιστή, που επιτρέπει στο γιατρό να έχει αναλυτικότερη εικόνα της αξονικής.

3. Την επεξεργασία της αξονικής τομογραφίας μέσω ενός ειδικού προγράμματος, το οποίο εξασφαλίζει τη συλλογή πληροφοριών, προβαίνει σε εικονική τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, μας ενημερώνει για την ποιότητα του οστού που θα κοχλιωθεί με το εμφύτευμα, την ακριβή και καλύτερη δυνατή θέση, διάσταση και τύπο του εμφυτεύματος από άποψη βιολογίας του οστού, ενώ επίσης μας προσδιορίζει και τη θέση της κορώνας που αντιστοιχεί στο εμφύτευμα για ένα καλύτερο, λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Με τον τρόπο αυτό περιορίζεται στο ελάχιστο ή και μηδενίζεται το χειρουργικό τραύμα.

Αυτό σημαίνει ότι έχουμε στα χέρια μας ένα πλήρες προσχέδιο της τελικής εργασίας και γνωρίζουμε εκ των προτέρων τα βήματα που θα ακολουθήσουμε. Στο ιατρείο μας χρησιμοποιούμε το σύστημα MED3d.